ไดอารี่แห่งความทรงจำ

ในซอยเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลาเป็นซอยตันที่ไม่
ลึกมากนัก แต่กลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความทรงจำอันแสนซนของเด็กสามคน แหวนเด็กหญิงผมฟูที่ผอมแห้งอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้น ใบตองเด็กหญิงตาโตที่มีรอยยิ้มแสนหวานแต่ซุกซนไม่แพ้ใคร และสามเป็นเด็กผู้ชายผิวขาวตาตี๋เพราะเป็นลูกคนไทยเชื้อจีน ด้วยความซื่อจนมักจะถูกเพื่อนแกล้งอยู่เสมอ

ชีวิตในซอยของเราผูกพันอยู่กับสถานที่แห่งหนึ่ง นั่นก็คือศาลเจ้าจีนเก่าแก่ที่อยู่ท้ายซอย ข้างศาลเจ้ามีแม่น้ำที่เราใช้เล่นสนุกกันทุกวัน ซอยของเราไม่ได้มีอะไรพิเศษนักหนา บ้านไม้เก่า ๆ สลับกับบ้านปูนสองชั้นที่ดูไม่เข้ากัน แต่สำหรับพวกเราแล้ว ที่นี่คืออาณาจักรที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและวีรกรรมต่าง ๆ มากมาย

ไดอารี่เล่มนี้ถูกเขียนขึ้นเพื่อรำลึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กของผู้เขียน ซึ่งที่
มีเรื่องราวมากมาย บางครั้งก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม และบางครั้งก็เต็มไปด้วยความกลัวและความโศกเศร้า มันคือเรื่องราวของความทรงจำที่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจของพวกเราตลอดมา